Hi all, back from the jungle!
Wat een prachtige ervaring, zoals Daan in haar reactie had aangegeven, soms afzien maar geweldig om mee te maken. Had geen minut willen missen! Hoewel?

De eerste hykingdag was niet de beste, in meerdere opzichten was het voor mij een beetje afzien. Als eerste werd ik opgehaald om alleen naar de Longneks te gaan kijken, een stam uit de bergen die bekendstaan door dat de vrouwen grote 'gouden' ringen om hun nek plaatsen. Op die manier wordt hun nek langer. Dit doen ze voor bescherming, voor schoonheid en omdat de Longneks ooit Birma zijn kwijtgeraakt en het nooit meer terug hebben kunnen winnen. Deze stam woont eigenlijk in een soort vluchtelingenkamp hoog in de bergen. Sommige van hun zijn dicht bij Chiang Mai gaan wonen om een levende toeristische attractie te worden. De regering heeft een dorp gemaakt, vergelijkbaar met Archeon, waar je vier stammen in levende lijve kunt aanschouwen. Ze zitten in stalletjes, laten zich zien terwijl er toeristen langskomen doen ze alsof ze een of andere schaal aan het maken zijn. Dit weet ik omdat ik het absoluut niets aan vond en als een speer het dorp in en uitgelopen ben. Dit gaf me de kans om een en ander te observeren, als er mensen aan kwamen gingen alle stalletjes leven, druk aan de haal met schaaltjes maken. Als de voorbijgangers uit het zicht waren keerde het nietsdoen terug. Hmm als de kat van huis is! Goed idee voor op het werk ;-)

De sfeer vond ik persoonlijk super naar, bah. De longneks konden niet eens een glimlach geven. Ik weet het niet, kon gewoon niets van hun aflezen. Met veel moeite heb ik een dame op de foto gezet. Ik had een of andere aanname gemaakt, ze zijn hier een attractie, misschien willen ze het niet eens, geen man te bekennen want die dragen die 5 kilos aan ringen niet om hun nek. Dit in combinatie met de uitdrukkingsloze gezichten. Kon me er gewoon niet overheen zetten. Misschien vinden de longnek dames dit helemaal te gek.

Als tweede moeilijke moment, de hereniging met de groep, 13 mensen incl mezelf. Op weg in een truk richting het avontuur. Ik zat lekker voorin met de gids en chauffeur. Tijdens een stop bij een locale markt heb ik voor het eerst de groep kunnen aanschouwen. 5 duitsers die een eigen groep waren, twee jonge dames en twee jonge mannen, allen net klaar met hun studie, een 30 jarige engelse die beweerde in een midlife crisis te verkeren en zich in elk gesprek mengde en het ook overnam, twee jongens uit Taiwan en ik zei de gek! Ik vind nieuwe groepen altijd moeilijk, zoek dan een soort van aansluiting maar dit keer had ik dat alleen met de twee Taipeijanen. Met de rest een beetje small talk gedaan maar geen leuke gesprekken gevoerd. Had het gevoel dat onze werelden te ver langs elkaar gingen of dat ze met te veel andere dingen bezig waren. Een van de jongens was net mijn broertje in doen en laten, er was ook een dame die op de vriendin van mijn broer leek. De grap was dat ze de laatste avond ook samen hebben doorgebracht. Hmmm patronen! Erg grappig.

Goed, de samenstelling van de groep heeft mijn pret niet gedrukt. Heb genoten van allereerst de olifantenrit. Een weg van ongeveer 800 meter, eerst stijl naar beneden dan weer stijl omhoog in een slakkentempo. Wel ontzettend gelachen.

Daarna begon mijn ergste wandeling ooit, mijn God. Alleen maar berg opwaarts! Op door smalle paden met rechts een beekje en links de afgrond van het oerwoud. Gelukkig was de grond droog en daardoor niet glad. Ik had soms zo veel moeite dat het extra koste om de omgeving te bewonderen. Na drie uur wandelen en via een prachtig reistenveld zijn we in ons hotelletje aangekomen. Een huis op palen met een mooie veranda. Prachtig uitzicht over een valei die eindeloos leek en de rest van het berg dorpje rechts van ons. Super. We sliepen in een ruimte op matjes onder een klambu. Gelukkig had ik niet te veel gedronken en was het niet nodig om midden in de nacht de steile bambutrap af te klimmen om bij de wc hut te komen. (trouwens, onder weg mijn hoogtevrees verloren, want de trap was echt een makkie)
De gids had trouwens een oversmaakvolle maal gemaakt, iets met pompoen, super! Na het eten kwam een leuke tai langs om gitaar voor ons te spelen. Met elkaar liedjes gezongen. Ben niet te laat gaan slapen. Was blij met mijn oordoppen, er schijn een haan de hele avond e hebben gekraaid, niets van gemerkt en uitgerust wakker geworden.

Het is zo bijzonder om in het woud wakker te worden, de ochtendzon was zo vel en de lucht zo helder, het maakte alles nog mooier en het groen groener. Na het ontbijt weer gewandeld, dit keer minder zwaar en goed te doen, twee uur door bossen richting een waterval. Daar gezwommen (ik niet), met de kinderen gespeeld en geluncht. De timing was perfect, net toen we onze tocht gingen voortzetten begon het te plenzen (maar een half uur). Ja leuk, extra uitdaging en kon zo mijn poncho uitproberen en onder het plastic overtollig vet verbranden. De weg leide ons dit keer via prachtige beekjes en rivieren, door een bambuwoud richting de volgende waterval. Daar konden we ook zwemmen. Hebben even gezeten maar omdat iedereen zo moe was zijn we op tijd doorgegaan om naar ons volgende hotel te lopen.

Na het douchen, ook in zo een buitenhut, heerlijk gegeten. De gezelligheid kon beginnen. Ik heb wat fototrukjes aan de duitsers geleerd, is die cursus toch niet voor niets geweest, met mijn nieuwe Taiwanese vrienden gekletst en daarna met elkaar rond het kampvuur dronkenman spelletjes gespeeld. Ok, dan maar een paar biertjes drinken om mee te doen!
Helaas heeft het bier niet geholpen om makkelijk in slaap te vallen, gelukkig was het vocht zo weggedampt dat midden in de nacht plassen niet nodig was.

Om 8 uur wakker geworden, gezien ik dit keer het minst gedronken had was ik de eerste. Heb wat fotos gemaakt en van de omgeving genoten. Na het ontbijt, een uurtje gelopen, eerst nog langs de rivier en daarna door een bos met gewone dunne bomen, weer wat anders dan bambu en riet. Tijdens dit uurtje zo gezweet dat ik voor het eerst echt heb mogen ervaren dat een wenkbrauw niet allen daar is om te epileren maar voor al om te voorkomen dat het zweet in je ogen komt.

We kwamen bij de rafting aan. Het was echt geweldig, de engelse dame die in midlife crisis verkeerde wilde met de stoere jongens in een bootje, helaas kon dit niet want die gingen al met de andere knappe meisjes, dus moest ze het maar met ons doen. De kleine groep. Het raften was top. Super watervallen, we zijn bijna een keer omgegaan. Ja dat staat op de foto!

De omgeving was prachtig, onbeschrijfelijk. We hebben wel geboft met blauwe lucht en een zonnetje. Waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Tussendoor in de rivier gezwommen, ook een mega ervaring al is het maar omdat ik mijn angst heb overwonnen om in onbekende wateren te zwemmen. Je drijft en de stroming neemt je mee. Het water was geweldig, niet te koud, niet te warm.
Als laatste hebben we op een vloot van bambu gevaren, gewoon lekker zitten chillen en afscheid nemen van de afgelopen dagen terwijl de vloot zich door de stroming laat leiden.

Na de lunch zijn we richting Chiang Mai gegaan. Mijn nieuwe vrienden zijn in Awana house ingecheckt. We hebben samen een massage geboekt en daarna nog even naar de avond markt gegaan, daar wat gedronken, nog wat makkelijke broeken gekocht en een zonnenbril voor mij. Ja die ben ik ergens tussen de twee watervallen kwijt geraakt. Samen nog een uur door het uitgestoven Chian Mai gelopen op zoek naar een tent om wat te drinken.
Uiteindelijk gewoon maar ergens gaan zitten, de gezelligheid om ons heen was ver te vinden. Ach, het was een leuke avond. Wie weet zie ik ze morgen nog even, het is hun laatste dag in Chiang Mai.

Ik kijk met veel plezier terug, niet op de groep maar wel dat ik dit heb mogen meemaken. Ik heb zelden zo van de natuur genoten als hier. Het is een prachtig land. Voorlopig zal ik er de komende tijd aan denken, al is het maar door de jeuk van de minstens 10 grote muggenbeten op mijn armen en benen.

Heb een paar fotos geplaatst, lang niet de mooiste maar een beetje een indruk.

Geen idee wat ik morgen ga doen, een beetje chillen, uitrusten en misschien wel een siesta slapen.

Tot morgen.