Merk dat de gehaastheid van de afgelopen weken nog in mijn lichaam zit. Met alles wat ik doe is een gehaast gevoel aanwezig. Zo duidelijk, zo bewust. Nee, het is niet vervelend, ben blij dat het heel bewust is en kan het daardoor voelen en loslaten. Het is zo prettig om te ervaren hoe de spanning en gehaastheid zo uit het lichaam wegvloeit ruimte makend voor de rust en ontspannenheid van het moment, zonder aan straks of aan morgen te hoeven denken. Ok, in balans met het straks en met morgen.

Vanochtend na een lange nacht heerlijk op terras van mijn ouderlijk huis ontbeten, broodje van oma en dit keer jus van ma. Net zo lekker en liefdevol als dat van oma!
Heb hier nog mijn werkmail gedaan. Wel makkelijk en ontspannend. Kon elke werkdag maar zo beginnen, het is zo heerlijk. Even zitten, mail doen, niets aan je hoofd, uitzicht en lekker ontbijt. Fijne ochtend.

Om 11 uur lag deze dame met haar billetjes op het strand. Bij aankomst was het al 21 graden en een lekker windje om het aangenaam te maken. Heb bij Meloneras gelegen, lekker ontspannen, boekje lezen en heb vanuit daar vrienden gebeld om de week al vast een beetje in te delen. Dat geeft ook een prettig gevoel. Niet te vol maken, gewoon ontspannend bezig.

Na bijna 2,5 uur lui doen spullen gepakt om nog even op terras van El Pescador te zitten, simpelweg omdat ik daar vorige vakantie heerlijk gezeten en genoten heb. Soms pakt herhaling goed uit, helaas was dat dit keer een wat mindere ervaring. De vriendelijke en fijne camarero van vorige keer was er niet, voor hem in de plaats drie andere. Mijn God, wat heb ik me lopen irriteren, dat is echt lang geleden. Als eerste een of andere dame die zich erg populair voelde. Ze sprak me aan met Ooooooh, que tal? Alsof ze me kende. In Thailand was dit leuk en amusant, hier was het naar en doordacht, in ieder geval van haar.
Dan een leuke camarero die kwam vragen wat ik wilde nuttigen. Lekker een leche leche, water, brood en kaas. Gewoon voor het snoepen. Toen kwam de derde ober, ooooooh, que tal??? Ja, dacht ik, moet ik je ook kennen, ik keek hem aan en zij, buenas! Ik zat op de eerste rij vanaf de boulevard en kon de vrouwelijke ober die ook als propper voor de zaak fungeerde aanschouwen. Irritatie groeide en groeide, ondanks dat ik me op het prachtige uitzicht van zee en strand concentreerde. Misschien was ik wel heel erg gevoelig maar ik kon het niet aan om te zien hoe ze elke voorbijganger aanspraak en stomme grapjes maakte. Van een ander had ik het verdragen maar nu niet van haar. En constant de zin, oooooooh, que tal? Terwijl ik van mijn maal probeerde te genieten liep ze constant een millimeter van me vandaan terwijl ze meer dan twee meter de ruimte had. Volgens mij voelde ze mijn irritatie en had ze deze als een uitdaging gezien. Moest zelf om die gedachte lachen. Heb geen zin om me te irriteren, voel de zon, kijk naar de zee en geniet, NU! Tot dat de bewuste vervelia echt naast me kwam staan, terwijl mijn bord al half leeg was zij ze naast me staand en haar hoofd neerbuigend naar me toe buigend, eet smakelijk. Ik keek haar aan, lachte vriendelijk en zij, dankje. Wat een vertoning. E. je had je rot gelachen! Vooral na het volgende, twee minuten na dat mevrouw propper langs was gekomen kwam van achteren een andere ober, die weer zij oooooooh, que tal? En pakte zo maar mijn brood en bord weg, dit terwijl er nog een stuk kaas op lag en ik me nog verheugde op een paar stukjes brood met ali-olie. Verdomme, dacht ik. Ik kom hier niet meer. Bien bien, was mijn antwoord, maar ik ben nog niet klaar, geef die spullen terug! Oh sorry zei hij. Geen probleem!
Vroeg maar meteen om de rekening, maakte alles op en ging lekker weg om niet meer terug te komen. Bah! Ik heb betaald en niet meer op het wisselgeld gewacht. Laat maar, dit is geen fooi maar een afkoopsom, mij zie je niet meer terug, mits er andere bediening komt.

Had met Carola voor de lunch afgesproken. Het is weer leuk haar te zien. We zijn in Arguineguin op een terras gaan zitten en hebben de afgelopen 8 weken doorgenomen, haar verhalen, mijn verhalen en hebben gewacht, lang gewacht op onze paella. We dachten dat deze al klaar was maar die is dus speciaal op bestelling gemaakt. Het was absoluut de moeite waard! Ondertussen genoten we van het mooie weer en tussendoor kwam haar man ook nog even langs. Het was een lange en gezellige luch, voor mij prima, maar zij moest nog terug naar het werk. Nee, ik hoef me niet schuldig te voelen haar van het werk afgehouden te hebben, het blijft toch druk!

Na de lunch cd's gaan kopen, helaas geen nieuwe Spaanse muziek dus heb Alicia, Robby en de oude Savage Garden gekocht. De radio is hier niet te doen, elke 100 meter of twee bochten verder is de net gevonden nieuwe zender uit het berijk. Dus nu lekker cd's voor in de auto. Zullen morgen tijdens de eilandtour goed van pas komen.

Vanavond ga ik weer rustig aan doen, gewoon lekker niets doen, net als op het strand, boekje lezen maar dan op de bank hangend. Weer even bijkomen!

Fijne avond.