Wat een geweldige dag.
Begonnen met drie uur zon op het strand, vervolgd door een lunch, ja toch weer in El Pescador omdat die stomme vrouw van de bediening er niet was en ik tijdens het zonnen wel vier keer van hun wc gebruik had gemaakt. Ik was oprecht gelukkig dat die stomme vrouw van vorige keer er niet was. Wat heb ik weer lekker gezeten daar. Dus de voorwaarde weer gaan als zij er niet is, vind ik een prima compromis!
Ben goed rood-bruin geworden.

In de vroege middag heb ik me na het douchen en voor naar Las Palmas te gaan getrakteerd op een wenkbrauw behandeling en het kopen van een cd. Dus weer netjes en in 'in the mood' naar Las Palmas gereden, op naar nog meer gezelligheid en bewolkte stad. Heb de tijd genomen en de auto bij de sport haven neergezet, naast het restaurant van John, El Embarcadero. Daar ik lekker bij tijds was, ben ik even bij hem langs geweest. Het is zo een geweldige plek, uitzicht op de haven en een fijne terras. Maar wat het echt bijzonder maakt is het warm gevoel om John weer te zien. Altijd hartelijk. Heb met Dani, zijn broertje gesproken, die jongen heb ik als kleine broer van een van mijn beste vriendinnen zien opgroeien en nu voor het eerst echt met elkaar gesproken. Echt leuk. Daarna schoof John aan. Het was weer super gezellig. Hij moest een gekke klant van hem afwimpelen, die was een beetje dronken. Wat een giller die dronken gast gaf hem zijn telefoon, waarop John zei dat zijn prepaid saldo op was, die gek pakte zijn telefoon terug en liep naar het water, zonder te aarzelen gooide hij zijn telefoon in de zee en liep onevenwichtig terug naar John, zo zei hij, ik ga even een nieuwe halen. Met veel bla bla nam hij afscheid omdat John vriendelijk aangaf dat hij met mij in een zakelijke bespreking zat. Na dat de dronken man weg liep stond de helft van het terras op om te kijken hoe het mobieltje in het water nog licht gaf.

Met deze leuke ervaring en nieuwe herinnering ben ik na het biertje met een taxi richting Lini gegaan. Wat een geweldig weerzien. Gewoon als vanouds, zo lang elkaar niet zien en zo makkelijk weer echt contact maken met elkaar maken. We hebben de hele avond over haar verhalen en mijn verhalen gesproken. We zijn op een leuke een relaxte manier weer bij gepraat, op de achtergrond op tv de Drag Queen gala van Las Palmas, die ging echt aan ons voorbij.
Ze heeft een super gaaf appartement vlak bij Triana, met een geweldig uitzicht over de zee en de haven van Las Palmas, wat een luxe. We hebben biertjes gedronken, zijn onder haar huis sushi gaan eten en daarna zijn we weer boven verder gegaan met lachen en praten. Om een uur of drie besloten wij om naar bed te gaan.
Haar bed is het bed waar haar ouders haar hebben gemaakt en met dit feit vertellend ging Lini demonstratief bewegen om te laten horen hoe het bed piepte, terwijl ze gekscherend zei dat de latjes van het bed wel veertig jaar oud waren, of ik het wel kon horen. Dit was voor haar de inspiratie om een twee lang uurig gesprek te hebben over sex en alles wat er mee te maken heeft, dit alles met vooral veel humor. We kwamen niet meer bij. Lini heeft een spiegel voor haar bed en heeft me in kleur en geur getracht over te halen voor het plaatsen van een spiegel in mijn slaapkamer. Ben nog niet helemaal overtuigt of dit wel mijn ding is en heb gevraagd om mij haar huis te lenen om het eens uit te proberen. We hebben verschillende theorieën over man-vrouw en vrouw-vrouw uitgewisseld. Zo heb ik geleerd dat met sex met mannen de hoeveelheid keren geteld worden waarop hij op een avond is klaargekomen. Ik vertelde Lini dat de mannelijke geur, zweet, een bepaald hormoon afgeeft wat vrouwen met pijnlijke menstruatie helpt minder last te hebben...ze kan niet wachten op een zwetende mannen oxel.
Later werd Lini nog meliger en begon een simulatie te doen van A Fish called Wanda en mijn naam in verschillende accenten te roepen alsof ze me wilde verleiden. We kwamen niet meer bij van het lachen, omdat onze lichamen zo aan het schudden waren ging het bed weer hard piepen. De 90 jarige buurvrouw zou wel gedacht hebben. Volgens mij mag Lini binnen kort van de flat vertrekken. Vooral omdat Lini vertelde dat haar vriend gedurende hun samenzijn zo ongelofelijk schreeuwt dat het lijkt alsof hij vermoord wordt. We kwamen niet meer bij terwijl wij nu zelf van het lachen gilden.

Uitgeput en ieder in haar eigen gedachte en verlangen om het bed met iemand anders te delen vielen we beiden met een glimlach op ons gezicht in slaap.
Wat een geweldig kinderlijk weerzien!

Tot gauw, morgen Carnaval!